1977 թվական ԵՐևան։ Շատերը կարող են ասել, թե որ փոխոցն է սա, բայց նոր սերունդները չեն իմանա։

 

 

Լուսանկարում Կինո Ռոսիան է։

1970-ական թվականներին սկսվել է հայկական կինոյի կայունության շրջանը, ընդլայնվել է կինոարտադրությունը։ Կինոռեժիսորներն անդրադարձել են և՝ ժամանակակից թեմաներին («Այստեղ, այս խաչմերուկում», 1974, ռեժիսոր՝ Կարեն Գևորգյան, «Սպիտակ ափեր», 1975, ռեժիսոր՝ Արման Մանարյան), և՝ ազգային դասական երկերին («Ժայռ»՝ ըստ Վրթանես Փափագյանի, 1973, ռեժիսոր՝ Վարդան Աճեմյան, Ա. Հայրապետյան, «Քաոս»՝ ըստ Շիրվանզադեի, 1975, ռեժիսոր՝ Լ. Վաղարշյան, և այլն)։ Այդ շրջանի հաջողված կատակերգություններից են «Տղամարդիկ» (1972, ռեժիսոր՝ Էդմոնդ Քեոսայան), «Հարսնացու հյուսիսից» (1975, ռեժիսոր՝ Ներսես Հովհաննիսյան) և այլն։ Հայկական կինոյում առավել ուշագրավ են «Երկունք» (ռեժիսոր՝ Ֆ. Դովլաթյան) և «Նահապետ» (ռեժիսոր՝ Հ. Մալյան, երկուսն էլ՝ 1977) կինոնկարները, առաջինն անդրադարձել է 1920-ական թվականներին հայկական նորաստեղծ հանրապետության կայացմանը, իսկ երկրորդը՝ հայոց Մեծ եղեռնին։

 

1980-ական թվականներ
Սոցիալ-բարոյական խնդիրներ են շոշափում «Կյանքի լավագույն կեսը» (1979), «Հին օրերի երգը» (1982) և «Մեր մանկության տանգոն» (1984, երեքն էլ՝ ռեժիսոր՝ Ալբերտ Մկրտչյան) ֆիլմերը, որտեղ ձևավորվել են նոր կինոհնչերանգներ և հերոսներ։ 1970-1980-ական թվականներին ազգային վառ ինքնատիպությամբ օժտված, ճշմարտացի կերպարներ են ստեղծել Խորեն Աբրահամյանը, Արման Կոթիկյանը, Մհեր Մկրտչյանը, Սոս Սարգսյանը, Շահում Ղազարյանը, Գուժ Մանուկյանը, Գալյա Նովենցը, Ազատ Գասպարյանը, Ազատ Շերենցը և ուրիշներ։ Հայ կինոյի հասունության շրջանը 1980-ական թվականներն են, երբ ստեղծված էին բոլոր գեղարվեստական միջոցները՝ լուծելու բարդ և համապարփակ խնդիրներ. «Կտոր մը երկինք» (ըստ Վահան Թոթովենցի, 1980, ռեժիսոր՝ Հ. Մալյան), «Երջանկության մեխանիկա» (1982, ռեժիսոր՝ Ն. Հովհաննիսյան), «Խնձորի այգին» (ըստ Ստեփան Զորյանի, 1985, ռեժիսոր՝ Գ. Մելիք-Ավագյան), «Մենավոր ընկուզենի» (ըստ Վարդգես Պետրոսյանի, 1986, ռեժիսոր՝ Ֆ. Դովլաթյան), «Գաղտնի խորհրդականը» (1987, ռեժիսոր՝ Աղասի Այվազյան), «Շնչառություն» (1988, ռեժիսոր՝ Ա. Մկրտչյան), «Դեմքով դեպի պատը» (ըստ Հովհաննես Մելքոնյանի, 1989, ռեժիսոր՝ Միքայել Դովլաթյան), «Քամին ունայնության» (1989, ռեժիսոր՝ Հարություն Խաչատրյան) և այլն։