Իրական հեղափոխությունն անհրաժեշտություն է, որը լինելու է… Արսեն Բաբայան

Ի՞նչ եմ առաջարկում քաղաքական իշխանությանը, որն այդպես էլ չեն իրականացնում եւ ինչու։
Այսպես, երբ նոր էին քննարկում պարգեւատրումների հարցը առաջարկվում էր, որ մեծացվի պարգեւատրումների բյուջեն, ինչին ես բազմիցս դեմ եմ արտահայտվել։ Մանրամասն մատնանշել եմ դրա կոռուպցիոն ռիսկերը եւ առաջարկել եմ, որ դրա փոխարեն օրենքի փոփոխությամբ բարձրացվի աշխատավարձները։ Տարբերությունը նրանում է, որ երբ օրենքով սահմանված աշխատավարձ են ստանում, ապա դա պարտադիր է, ստանում են մշտապես եւ որեւէ միջին կամ բարձր չինովնիկ չի կարող կամայական որոշմամբ այս ամիս տալ բարձր վարձատրություն, իսկ մյուս ամիս, օրինակ՝ իր տված անհեթեթ հանձնարարությունը չկատարելու պատճառով, չվարձատրի այդ բարձր վարձատրությամբ։ Եվ ահա հենց այստեղ է թաքնված գլխավոր խնդիրը. իշխանությունն ուզում է, որ ամեն ամիս հնարավորություն ստանա յուրայիններին բարձր վարձատրել, իսկ մյուսներին՝ ցածր։ Պարգեւատրման մեխանիզմով վարձատրության ձեւն այդ հնարավորությունը տալիս է եւ ամբողջությամբ հնարավոր է անել առանց որեւէ օրենքի խախտման։ Սա է հենց համակարգային կոռուպցիան, որն, իբր, վերացել է Հայաստանի Հանրապետությունում։

Իսկ արդյո՞ք քաղաքական իշխանությունը հենց նկարագրված եղանակով է կատարում վարձատրությունները։ Պատասխանը միանշանակ է, ԱՅՈ։

Փաստ։ ԱԺ բազմաթիվ պատգամավորներ հրապարակային նշել են, որ իրենք ստանում են ամսական 150.000 դրամ պարգեւավճար։ Իսկ պաշտոնական հարցմանս ի պատասխան ԱԺ աշխատակազմը հայտնել է, որ 2019թ-ին ԱԺ պատգամավորների պարգեւատրումների ընհանուր չափը կազմել է շուրջ 526 միլիոն դրամ։ Այս գումարը բաժանելով 132 պատգամավորի եւ 12 ամիսների՝ կստացվի, որ 2019 թվականին յուրաքանչյուր պաըգամավոր պարգեւատրվել է ոչ թե 150 հազար, ինչպես նրանցից շատերն են պնդել, այլ՝ 332 հազար դրամ։